Totaal aantal pageviews

dinsdag 31 juli 2018

Mooi zeilen en een ramp

Vanwege de hitte zoeken we zoveel mogelijk de buitenste eilanden op. Het water van de Oostzee is ongeveer 19 graden en de wind die daar overheen komt koelt daardoor wat af.
 Hier liggen we voor het eilandje Utö, een soort Vlieland.
We hadden het plan om van Utö naar Alö te fietsen en dan met een pont naar het stadje Nynäshamn te gaan, maar daar was het toch te warm voor. Het eilandje Utö was met dit weer groot genoeg om te fietsen en we konden er ook nog wat boodschappen doen. Bij het dorpje is een jachthaven en die lag knetter vol en uit de wind, dat mensen daar willen liggen begrijpen wij niet zo goed. Wij hebben alle ruimte en een beetje wind. Gelukkig dat we niet allemaal hetzelfde zijn, anders zou het hier veel te druk worden.
De verduisterde maan en daaronder Mars
Voor de maansverduistering hebben we een plek met uitzicht op zee gekozen, zodat we niets zouden missen. Toen de maan uit zee omhoog kwam was het helaas nog te licht om hem te zien. (Dit is één van de mooiste dingen op zee, een volle maan die opkomt)
We zaten al een tijd te kijken tot Ruud opeens een vage rode vlek zag, de maan met de schaduw van de aarde erop. Langzamerhand werd het donkerder en konden we hem beter zien, met de de planeet Mars eronder. Toch wel bijzonder.
Rond 12 uur was de maansverduistering voorbij en strooide de maan weer haar licht over het water, met rechts de vuurtoren en de toren van Häradshär. Ook Mars is nog te zien.

Nu liggen we bij Västervik op ons favoriete plekje. Schoon water van 22 graden en een prachtige omgeving.

Västervik is altijd vol met bloemen en ieder jaar andere kleuren

Maar ook bomen die een deel van hun bladeren laten vallen vanwege de droogte (denken wij)
En dan een (kleine) ramp. Op weg naar Västervik zagen wij vlakbij de kust een groot grijs schip liggen. Een vreemde plaats vonden wij, zo dicht bij de eilandjes van de scherenkust. Er lag een schip tegenaan. We dachten dat hij misschien lag bij te tanken, maar dat zou ook weer vreemd zijn, zo groot zijn de afstanden op de Oostzee niet.
Maandag kregen we opeens op onze beide mobiele telefoons een SOS bericht van de Zweedse overheid. Het schip bleek dus gestrand te zijn waar wij het gezien hadden. Het was gaan lekken en nu stroomde de olie richting de scherenkust. Het schip ligt slechts enkele mijlen bij ons vandaan. Gelukkig voor ons staat de wind de andere kant op, maar de mensen daar zijn de pineut. Veel mensen hebben een huisje aan deze mooie kust en zijn daar nu op vakantie. Er mag ook niet gevaren worden en dan al die dieren die getroffen worden. Foutje van de stuurman. Nou die heeft wel heel lang niet opgelet, want hij was behoorlijk van de route af.
De lekkende Makasar Highway en de kustwacht

zondag 22 juli 2018

Terug in Zweden

Voormalige Nederlandse veerboot de Jan Nieveen ligt in Mariehamn als pannenkoekenboot

Onze laatste avond op de Åland eilanden in Rødhamn

Rødhamn is altijd erg druk, maar in het baaitje ernaast liggen we alleen

Terug in Zweden. We hebben een buurman met kano en tent op het eilandje
Overal zijn de bomen in herfstkleuren door de droogte
Bij aan komst in Zweden (vanuit Finland) werden we "geënterd"  door de kustwacht.
De persoon die ons aansprak was dezelfde als twee jaar geleden

Een cadeautje na een warme dag

Veel meer huizen op de eilanden dan in de Finse archipel

Mijn (Francis) eerste teek, nou ja eigenlijk de tweede, want de andere had zich al vast gezogen in mijn pink
Deze was op mijn been op zoek naar een goed plekje

Een prachtig aambeeld, maar geen regen

zondag 15 juli 2018

Zeilen door de Finse archipel

Fantastische zeildagen hier. Mooie open stukken afgewisseld met kruip door sluip door tussen de eilandjes. Wat een rust hier. Voor de liefhebbers en de kenners wat foto's
Heel mooi zeilen op een open stuk

en dan weer tussen de eilandjes


Nederlanders met de kano op vakantie. Daar leent dit gebied zich ook uitstekend voor
De bomen krijgen herfstkleuren, ook hier erg droog

De bevaarbare route is goed aangegeven




Nu liggen we ten O van de brug tegenover Mariehamn

donderdag 12 juli 2018

Finland

Na Stockholm hebben we een schitterende zeildag noordwaarts, totdat héél plotseling de wind schift naar NO met windkracht 5. We hebben alleen de spinnaker op staan en geen grootzeil om de wind uit de spi te halen, dus hebben we een behoorlijk gevecht met de spi om die binnen te halen, temeer we tussen de keien en eilandjes zitten. We gaan op de motor en waar kan opkruisend door tot een prachtige ankerplek in de Blidösund.
De volgende dag weer een goede wind en door naar Arholma.
Er komen steeds meer schepen bij in Arholma, je kan voor hekanker aan de steiger.
Iedereen wacht op minder wind of wind uit een andere richting.

of voor anker zoals wij liever doen
's Avonds komt in één klap de N wind en héél hard. Twee boten sloegen van hun anker en vertrokken ook meteen. Midden in de nacht ging er een boot krabben. We zagen hem richting lager wal gaan en waren aan het bedenken wat we konden doen. Geen aantrekkelijke opties, midden in de nacht met veel wind anker op en proberen de eigenaar wakker te krijgen, of de rubberboot te water, motertje erop, er achteraan en op de terugweg een nat pak. Gelukkig pakte net op tijd, toen de grond weer opliep, zijn anker weer.
's Morgens om 6 uur waren wij aan de beurt. Ons ankeralarm gaat af. Ik denk nog, ach we draaien waarschijnlijk, maar nee hoor, voor het eerst van ons leven krabt ons anker!!!!!!!!!
We proberen het door 20 meter extra ketting uit te gooien en dat werkt, Ran blijft liggen.
Tot onze opluchting ontdekken we later dat het anker in een oude zwemtrap gehaakt zit, waardoor het niet kon ingraven. We hebben altijd het volste vertrouwen in ons anker gehad en dat hebben we dus nu nog steeds.
De weerberichten geven onveranderlijk N wind, dus verder naar het noorden gaan is geen goed idee.
We gooien het plan om, het wordt Finland. Alleen één probleem, we hebben geen gastenvlag van Finland, maar wel een grote oude Nederlandse vlag en een naaimachine, dus ...........


maken we er zelf één
Met een prachtige NW5 steken we over naar de Åland eilanden. Bij het binnenzeilen van de eilanden moeten we door een smalle doorgang en komen daar precies tegelijk aan met de veerboot naar Turku, de Viking Grace.
De Viking Grace vindt dat we in de weg varen en toetert oorverdovend. Wij houden zo veel mogelijk stuurboordswal (zie het stukje rots links op de foto), maar hij blijft toeteren. Geen fijn gehoor, maar we kunnen geen kant uit en hij heeft echt wel ruimte genoeg. Misschien wel spectaculair voor de toeristen aan boord?
In 3 mooie zeildagen, varen we naar Turku,
Prachtig zeilweer op weg naar Turku
waar we bij een schiereiland een mooie ankerplaats vinden. De ankergrond is echter slecht en het waait pittig, dus we durven Ran niet achter te laten om naar Turku te fietsen


Er is een leuk klein haventje om de hoek en de volgende dag verplaatsen we naar die haven. We meren af, pakken de fietsen en willen net op stap gaan als er iemand aan komt lopen.
"Heeft u gereserveerd?" Eh nee. "De kosten per nacht zijn €80, maar de plek waar u nu ligt is gereserveerd."
Er blijkt een festival te zijn waar 100 000 mensen op af komen en alles in de omgeving is vol.
Weer terug voor anker lijken we een beter plekje gevonden te hebben en als de wind de volgende dag afneemt gaan we alsnog op de fiets naar Turku.
Een overvolle camping met festival bezoekers.
Inmiddels is het ook hier prachtig weer geworden, met heel weinig wind.
We dobberen nu door de Finse archipel en genieten van de rust en ruimte
Daar hebben we de Viking Grace weer
 Als je van de hoofdvaarroutes afgaat is het één en al stilte hier
Weinig wind, de spi blijkt nét staan