Finland

Na Stockholm hebben we een schitterende zeildag noordwaarts, totdat héél plotseling de wind schift naar NO met windkracht 5. We hebben alleen de spinnaker op staan en geen grootzeil om de wind uit de spi te halen, dus hebben we een behoorlijk gevecht met de spi om die binnen te halen, temeer we tussen de keien en eilandjes zitten. We gaan op de motor en waar kan opkruisend door tot een prachtige ankerplek in de Blidösund.
De volgende dag weer een goede wind en door naar Arholma.

Er komen steeds meer schepen bij in Arholma, je kan voor hekanker aan de steiger.
Iedereen wacht op minder wind of wind uit een andere richting.

of voor anker zoals wij liever doen

's Avonds komt in één klap de N wind en héél hard. Twee boten sloegen van hun anker en vertrokken ook meteen. Midden in de nacht ging er een boot krabben. We zagen hem richting lager wal gaan en waren aan het bedenken wat we konden doen. Geen aantrekkelijke opties, midden in de nacht met veel wind anker op en proberen de eigenaar wakker te krijgen, of de rubberboot te water, motertje erop, er achteraan en op de terugweg een nat pak. Gelukkig pakte net op tijd, toen de grond weer opliep, zijn anker weer.
's Morgens om 6 uur waren wij aan de beurt. Ons ankeralarm gaat af. Ik denk nog, ach we draaien waarschijnlijk, maar nee hoor, voor het eerst van ons leven krabt ons anker!!!!!!!!!
We proberen het door 20 meter extra ketting uit te gooien en dat werkt, Ran blijft liggen.
Tot onze opluchting ontdekken we later dat het anker in een oude zwemtrap gehaakt zit, waardoor het niet kon ingraven. We hebben altijd het volste vertrouwen in ons anker gehad en dat hebben we dus nu nog steeds.
De weerberichten geven onveranderlijk N wind, dus verder naar het noorden gaan is geen goed idee.
We gooien het plan om, het wordt Finland. Alleen één probleem, we hebben geen gastenvlag van Finland, maar wel een grote oude Nederlandse vlag en een naaimachine, dus ...........

maken we er zelf één

Met een prachtige NW5 steken we over naar de Åland eilanden. Bij het binnenzeilen van de eilanden moeten we door een smalle doorgang en komen daar precies tegelijk aan met de veerboot naar Turku, de Viking Grace.

De Viking Grace vindt dat we in de weg varen en toetert oorverdovend. Wij houden zo veel mogelijk stuurboordswal (zie het stukje rots links op de foto), maar hij blijft toeteren. Geen fijn gehoor, maar we kunnen geen kant uit en hij heeft echt wel ruimte genoeg. Misschien wel spectaculair voor de toeristen aan boord?

In 3 mooie zeildagen, varen we naar Turku,

Prachtig zeilweer op weg naar Turku

waar we bij een schiereiland een mooie ankerplaats vinden. De ankergrond is echter slecht en het waait pittig, dus we durven Ran niet achter te laten om naar Turku te fietsen

Er is een leuk klein haventje om de hoek en de volgende dag verplaatsen we naar die haven. We meren af, pakken de fietsen en willen net op stap gaan als er iemand aan komt lopen.
"Heeft u gereserveerd?" Eh nee. "De kosten per nacht zijn €80, maar de plek waar u nu ligt is gereserveerd."
Er blijkt een festival te zijn waar 100 000 mensen op af komen en alles in de omgeving is vol.
Weer terug voor anker lijken we een beter plekje gevonden te hebben en als de wind de volgende dag afneemt gaan we alsnog op de fiets naar Turku.

Een overvolle camping met festival bezoekers.

Inmiddels is het ook hier prachtig weer geworden, met heel weinig wind.
We dobberen nu door de Finse archipel en genieten van de rust en ruimte

Daar hebben we de Viking Grace weer

 Als je van de hoofdvaarroutes afgaat is het één en al stilte hier

Weinig wind, de spi blijkt nét staan